Afgelopen weekend was onze eerste halve triathlon van 2019, namelijk Challenge Heilbronn. Nog vroeg in het seizoen, waar we nog weinig tot geen triathlons gedaan hebben. Hoe zal het ons vergaan?
Op naar Duitsland
Op vrijdag gaan we richting Duitsland, 570 kilometer staat er op de navigatie als we vertrekken vanaf huis. Gelukkig heb ik eens Skoda Octavia station kunnen lenen van het werk, dus alles kan gewoon in de auto geplaatst worden en de fietsen hoeven niet op de fietsendrager. Na wat een paar flinke files komen we rond 15:30 aan in Heilbronn, waar we slapen in het Mecure hotel, waar ook de startbewijzen worden uitgedeeld en bovendien vlak bij de start is, ook wel eens lekker. We checken in en laden alles uit, elke keer weer een hele onderneming.
Vrijdag – Verkennen en startbewijzen halen
Het eerste wat we gaan doen is de startbewijzen halen, dit gaat gelukkig soepel en het is nog niet zo druk, dus alles is zo geregeld. Daarna stappen we in de auto om het fietsparcours te verkennen. Nieuw gebied, dus het is altijd wel fijn om te weten wat je op zondag moet gaan fietsen. We vertrekken uit Heilbronn en na 5 kilometer is er al gelijk een flinke klim, dat belooft wat. De rest van het parcours blijft ook op en neer gaan, hier gaan geen hele snelle tijden worden gereden met het fietsen. Tijdens onze autorit begint het ook nog eens heel hard te regenen, hopelijk hebben we daar zondag geen last van.. De weervoorspellingen geven ons daar echter nog geen zekerheid op. De eerste 45 kilometer van het parcours zijn het zwaarst, daarna wordt het wat makkelijker. Bovendien is een groot deel van de laatste 30 kilometer over een provinciale (snel)weg, waar je volgens mij nog wel wat tijd goed kan maken. ’s avonds eten we nog heerlijk bij de Mexicaan en gaan we toch maar eens een beetje op tijd ons bed opzoeken.
Zaterdag – Stukje fietsen
Op zaterdag beginnen we met een lekker ontbijtje in het dorp en beginnen we toch al steeds meer fietsen te zien, de beleving van de triathlon begint langzaam te komen in Heilbronn. Daarna lopen we naar de wisselzone en komen erachter dat deze wel heel erg lang is, er komt echt werkelijk geen einde aan. Een wisselzone van 800 meter staat ons zondag te wachten, dat wordt nog wat.
We gaan vervolgens weer terug naar het hotel om onze fietsspullen aan te trekken, zodat we een stukje parcours kunnen verkennen. Verder is het voor ons Nederlanders altijd wel lekker om even een heuveltje in de benen te hebben, want verder dan een dijk of brug komen we in Noord-Holland niet. We maken een rondje van een kilometer of 40 en het is inderdaad een zwaar maar mooi parcours tussen de duitse wijnvelden.
Zaterdag – Inchecken en Pastaparty
Als we terug in het hotel zijn maken we onze fietsen klaar, want de fietsen moeten die middag al ingecheckt worden. De zenuwen beginnen langzaam door onze lichamen te gieren. We lopen vervolgens naar de bike checkin en zetten onze fiets na de keuring in het rek. Sonja staat helemaal vooraan, dus die mag 2 keer met fiets en al de complete wisselzone doorlopen. Ik sta iets verder maar heb ook een aardig loop voor de boeg.
Na het inchecken vertrekken we naar het IJshockeystadion waar de Pastaparty en de briefing plaatsvinden. Dit is toch wel een kleine tegenvaller als je Almere en Mallorca gewent bent. Je krijgt een wat koude aardappelpuree en pasta op een bord en als toetje een Snicker.. Verder is de briefing alleen in het duits, nu is er weinig nieuws onder de zon, maar als dit je eerste triathlon is zou ik niet vrolijk worden. Na de pastaparty gaan we toch nog maar even wat pasta eten in de stad om vervolgens nog een stukje songfestival te kijken om daarna vroeg te gaan slapen.. Morgen is het Raceday….
