De halve van Nieuwkoop

NieuwkoopOp 3 juni was het dan zover, we zouden allebei aan de start staan van onze eerste halve triathlon van 2018 en dan ook nog het NK in Nieuwkoop. Hier hadden we naar uitgekeken en voor getraind, maar uiteindelijk gooide een verloren fietsschoen het hele plan in duigen.

 

 

 

 

 

Voorbereiding voor Nieuwkoop

3 juni kwam sneller dichterbij dan dat we verwacht hadden op het moment dat we ons eind vorig seizoen hadden ingeschreven. Zeker met de koude en natte maanden achter ons was ons triathlonseizoen nog maar 3 weken oud voordat onze eerste halve triathlon op het programma stond. Maar zaterdag hadden we goede moed en waren onze tassen ingepakt om zondag richting Nieuwkoop te vertrekken. We gaan meedoen aan het NK voor onze age-group, het klinkt toch eigenlijk best wel spannend.

Zoë is met haar oma lekker een weekje vakantie aan het vieren na haar eindexamen en Mika slaapt van zaterdag op zondag bij zijn opa en oma, zodat wij zondag vroeg weg kunnen om alles goed te regelen. Om 07:15 staan de fietsen op de auto en vertrekken we richting de wedstrijd. Eenmaal aangekomen parkeren we de auto en gaan we rustig richting de registratie. Dit is toch wel even anders dan onze vorige 2 halve triathlons van Challenge. Alles is op een grasveld geplaatst en geen drukke bedoening.

Nadat we ons hebben gemeld plakken we de sticker op de fiets en luisteren we naar de briefing. De watertemperatuur is de afgelopen week aardig opgelopen, maar gelukkig mogen we nog wel met een wetsuit starten, dat scheelt toch een paar minuten. Vervolgens laten we de T2 uitrusting achter en brengen onze eigen tas naar de auto zodat we naar T1 kunnen fietsen waar we zullen starten.

Waar is de schoen van Sonja?

Het is een flink stuk richting start Zomer waar het zwemdeel zal plaatsvinden. We fietsen rustig die kant op en moeten vervolgens over een smal en hobbelig fietspad. Daarna komen we aan bij een mooie locatie waar we de eerste wissel zal plaatsvinden. Sonja staat op een ander deel van de wisselzone en gaat naar haar eigen plek.

Ik sta wat met andere deelnemers te praten als Sonja weer terugkomt en zegt dat ze maar 1 fietsschoen heeft, dat is nou precies wat je niet wil. Ze fietst op haar slippers terug naar de eerste wisselzone in de hoop dat haar schoen daar ligt. Inmiddels tikt de tijd richting de start verder en duurt het maar langer en langer voor ze terug komt. Uiteindelijk komt ze 10 minuten voor mijn start weer terug met paniek in haar ogen, haar schoen is echt weg en nergens te vinden. Haar race is al voorbij voordat deze ook nog maar begonnen is, want 90km fietsen op slippers is helaas ook geen optie. Wat een drama, wat er behoorlijk inhakt bij ons beide. Ondertussen moet ik me klaar maken voor de start, want er wordt voor niemand gewacht.

Zwemmen

Dit was geen goede voorbereiding en een beetje verloren lig ik in het water te wachten op het startschot. Om 11:30 is het dan zover, we gaan beginnen aan 1900 meter zwemmen. Ik heb altijd al problemen om in mijn slag te komen aan het begin, maar vandaag is het nog vele malen erger. Ik ben waarschijnlijk nog te veel bezig met de fietsschoen, dus de eerste 400 meter bak ik er helemaal niets van, zelfs met schoolslag ben ik niet vooruit te branden. Na de eerste boei besef ik me dat dit ook niet de oplossing is en begin ik me meer te concentreren op het zwemmen. Vervolgens krijg ik de slag te pakken en begint het zowaar ergens op te lijken. Inmiddels zwem ik in de achterhoede, maar is het wel vrij rustig om mij heen.

Na de eerste ronde lopen we een kort stukje over het strand om voor de tweede keer het rondje te zwemmen. Ik spring van de steiger, maar zak recht naar beneden om veel te diep in het water te komen. De tweede ronde gaat gelukkig een stuk beter en ik kan eigenlijk de hele ronde borstcrawl volhouden en ik haal zowaar nog wat mensen in. Uiteindelijk zwem ik 2200 meter, veel te veel, in 44 minuten. Dat heb ik wel eens sneller gedaan, maar daar kunnen we ook niet veel meer aan doen.

Fietsen

Sonja staat me op te wachten bij de fiets en geeft me wat aanmoedigingen. Ik trek snel mijn wetsuit uit en trek snel mijn fietsschoenen aan. De eerste kilometer gaan we terug over het smalle fietspad en moet me daar even inhouden achter wat langzamere fietsers. Eenmaal op het parcours kan ik gas geven, al heb ik mezelf voorgenomen wat rustiger aan te fietsen zodat ik wat meer energie over heb tijdens het lopen.

Het is heerlijk fietsweer en al vrij snel zit ik in een perfect tempo van rond de 38 kilometer per uur. Gestaag haal ik flink wat deelnemers in en fietsen we door het groene hart van Nederland. Fietsen in het groene hart vind ik over het algemeen bijzonder saai, in het verleden heb ik een paar toertochten gedaan in het gebied en daar was niet door te komen. Gelukkig gaan we er vandaag een stuk sneller doorheen en heb ik weinig tijd om er op te letten.

Na ongeveer een 1:10 zit mijn eerste ronde erop en kunnen we opgaan voor de tweede ronde. Ik kan mijn hartslag goed onder controle houden met een goede snelheid. Ik zal vandaag niet tot de snelste fietsers behoren, maar dan is vandaag ook niet het doel. De tweede ronde gaat ook vrij makkelijk en na 02:23 fietsen met een snelheid van bijna 38 gemiddeld kom ik aan bij de tweede wisselzone. We kunnen beginnen aan de halve marathon.

Hardlopen

De halve marathon bestaat uit 4 rondes van 5 kilometer en gelukkig zou het niet zo warm worden als in Almere tijdens de Duin Triathlon. Toch was de zon inmiddels al doorgekomen en begon de temperatuur toch wel aardig op te lopen. De eerste ronde gaat redelijk goed, al heb ik wel het gevoel dat het een behoorlijk saai rondje is dwars door de weilanden, dat kan later nog wel eens mee gaan spelen.

Bij de tweede ronde begint mijn tijd per kilometer wat op te lopen en gooi ik steeds meer water over mezelf heen bij de 3 geweldige waterposten. Het wordt toch weer zwaar en voor ik het weet neem ik even een pauze door een stukje te wandelen. Ik focus me op andere lopers door met hun mee te lopen. Ondertussen wordt ik ingehaald door de toppers die echt duizelingwekkende snelheden halen in mijn ogen. Voor mij is het ondertussen weer overleven geworden.

Gelukkig staat Sonja vlak na het begin van elke ronde me even door het dode punt heen te trekken. In de laatste ronde loop ik een stukje op met een andere deelnemer en dan na 4 rondes kan ik eindelijk over de finish, ik heb het weer gehaald.

Finish

Eindelijk een keer een halve afstand zonder lekke band, zodat ik na 05:07 over de finish kom, wat toch een verbetering is van 17 minuten van mijn PR. Helaas nog niet de 5 grens van 5 uur weten te passeren, maar ik weet wel dat dat erin zit. Zeker bij het zwemmen en hardlopen is nog wel aardig wat winst te boeken. De komende tijd ga ik me met trainen toch meer concentreren op het hardlopen. Ik wordt uiteindelijk 21ste van de 33 deelnemers in mijn age-group, er is nog ruimte voor verbetering.

Na de finish staat Sonja me op te wachten en dat is toch wel een lastig moment, je hebt hier zo lang naar toe geleefd en dan is dit het resultaat. We lopen naar de auto en laden de fietsen op de fietsendrager. We gaan dit goedmaken, want uiteindelijk was het een mooie wedstrijd met een wat bittere bijsmaak.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.