Marathon Rotterdam

8 april was het dan zover, in Rotterdam heb ik mijn eerste marathon gelopen. Net zoals vorig jaar, toen ik vanwege een blessure niet mee kon doen, was het weer het eerste weekend dit jaar waar de temperatuur boven de 20 graden steeg. Altijd fijn, maar niet tijdens je eerste marathon.

Vroeg opstaan

Het is 6 uur en de wekker gaat, we zijn de avond ervoor verstandig genoeg maar redelijk vroeg naar bed gegaan en ik heb eigenlijk best goed geslapen. We trekken onze kleren voor vandaag aan en gaan naar beneden om aan ons ontbijt te beginnen. De zenuwen zorgen er echter toch voor dat het eten allemaal niet zo makkelijk naar binnen gaat, maar het moet er toch in. Om half 7 stappen we in de auto richting Rotterdam, we zullen de auto in Delft-Zuid zetten om vervolgens het laatste stukje de trein te nemen om de drukte met de auto te ontwijken. Om even na  8 uur komen we aan op Rotterdam en gaan we met de metro naar ons hotel om ons voor te bereiden voor de start.

Richting de start

We brengen onze tas naar de verzamelplek, het blijft raar geregeld in Rotterdam. Je moet er bij het registeren apart voor kiezen en voor betalen terwijl dit nergens anders zo geregeld is. Vervolgens lopen we naar de nieuwe start bij de Erasmusbrug. Ondanks dat het, volgens mij, niet toegestaan was om zonder startnummer het startgebied te betreden was het een drukte van belang in dat gebied met vooral heel veel mensen die er niets te zoeken hadden. Langzaam bewegen we richting het startvak waar we mogen starten in wave 4.

Bij het startvak aangekomen krijg ik mijn eerste tegenvaller te verwerken. Ik heb me opgegeven en voorgenomen om mee te lopen met de pacers van 03:40, maar ik zie al snel dat er alleen maar pacers vanaf 4 uur in ons startvak staan en de pacers van 03:40 in startwave 3 zitten die een aantal minuten eerder vertrekken. Dan plan kan dus rechtstreeks de prullenbak in. Ik besluit dan maar op eigen tempo te gaan lopen en te proberen aan te sluiten bij de pacers van 03:50 uit startwave 3.

De start van mijn Marathon

Om 10:20 staan we voor de startlijn en geven we elkaar nog een laatste opbeurende opmerking voordat het startschot voor onze wave gegeven wordt. We staan vrij vooraan, dus kunnen zonder al te veel drukte om ons heen beginnen aan onze marathon over de Erasmusbrug. Al snel heb ik het grootste deel van startwave 4 achter me gelaten en na 5 kilometer bij de Kuip haal ik de pacers voor 4 uur uit startwave 3 in. Het gaat wel lekker, maar ik weet ook al dat ik te hard van start ben gegaan. Ik probeer langzamer te gaan lopen, maar omdat ik continue mensen aan het inhalen ben is dat erg lastig.

De eerste halve marathon gaat lekker

Inmiddels gaan de kilometers gestaag voorbij, op het lange dijkje van een paar kilometer kan ik goed tempo vasthouden, vervolgens komen we in Rotterdam Zuid terecht waar het echt bizar druk is, mensen staat rijen dik langs de weg en moedigen iedereen aan, dit is goed voor het moraal. Inmiddels zie ik in de verte de pacers van de 03:50 lopen, daar moet ik naartoe en vervolgens kan ik wat rustiger aan doen en een lager tempo gaan lopen. Elke drinkpost neem ik braaf mijn bekertje water, want het begint inmiddels echt wel warm te worden, voorlopig gaat het nog voorspoedig vooruit en na 01:48 kom ik op het punt van de halve marathon en zie ik de pacers van 03:50 op nog geen 100 meter voor me lopen.

Het kan wel heel eventjes

Maar dat laatste stukje overbruggen naar de pacers duurt steeds langer en ik zie op mijn horloge mijn kilometer tijd ook langzaam oplopen en moet steeds vaker rechts lopen terwijl ik ingehaald wordt, de vermoeidheid begint langzaam toe te slaan. Met de pacers echt bijna binnen handbereik besluit ik heel eventjes te wandelen om weer op krachten te komen zodat ik er weer tegenaan kan. De grootste fout die je kan maken, want als je eenmaal hebt besloten om te gaan wandelen is de drempel om het nogmaals te doen ineens een heel stuk lager. De volgende kilometers gaat het tempo er ook serieus uit en zie ik de pacers van 03:50 sneller uit het zicht verdwijnen dan dat ze net nog dichterbij kwamen.

Bij de drinkpost op de Erasmusbrug neem ik een gel en rustig de tijd om zoveel mogelijk te drinken, daarna weer met goede moed op weg, want hier ben ik niet tevreden mee. Maar niet zo heel lang na de drinkpost moet je de Erasmusbrug op, nou het leek wel de Mont Ventoux, er kwam geen einde aan. Ik wist niet dat de brug zo lang was. Ik ga toch weer terug naar wandeltempo om vervolgens op de top weer het normale tempo op te pakken. De kilometers daarna gaan wel weer redelijk goed en ik lijk weer even aan een tweede leven te beginnen. In Crooswijk zie je de lopers aan de andere kant al bezig met de laatste paar kilometer, terwijl ik net onder het bord van 30km door ga, het werkt niet echt motiverend maar ik weet dat het laatste deel voor mij inmiddels ook is begonnen.

Het Bos

Maar dan na 32 ga je het bos in, nou dat kunnen we wel het donkere bos noemen. Het is een waar slagveld, overal om je heen lopen mensen of staan ze te rekken en te strekken. Dit helpt ook jezelf niet, want je gaat zelf ook steeds makkelijker en vaker even wandelen. Ik probeer van drinkpost naar drinkpost te leven, maar ook dat hou ik niet helemaal vol. Bij elke drinkpost drink ik zoveel mogelijk bekers water en probeer met de spons wat verkoeling te zoeken. De kilometers kruipen echt voorbij en na 38 kilometer wordt ik weer ingehaald door de pacers van 4 uur uit wave 3 en ik probeer erbij aan te sluiten maar het lukt me helaas niet. Ik kom voorbij het punt waar ik Sonja vorig jaar oppikte om samen de laatste kilometers te lopen, toen probeerde ik haar vooruit te trekken, nu snap ik dat dat niet zo makkelijk was. Mijn bovenbenen staan op ontploffen.

De laatste loodjes

Ik passeer het bord van de 40 kilometer, nog 2 kilometer… Nog 2 klote kilometers en dan heb je je eerste marathon volbracht. Ik weet dat ik het ga halen en zie op mijn horloge dat een tijd onder de 4 uur normaal gesproken ook nog wel mogelijk moet zijn. Het wordt weer drukker langs het parcours en ik krijg toch weer een soort derde leven en kom weer vooruit met iets wat op hardlopen lijkt. Ik haal weer mensen in en draai uiteindelijk de Coolsingel op. Daar verderop is de finish langzaam komt deze ook steeds dichterbij.

Na 03:57:00 kom ik over de finish en heb ik mijn eerste marathon gelopen, het ging niet zoals ik oorspronkelijk had gehoopt, maar toch ben ik meer dan trots en er blijft in ieder geval nog genoeg voor verbetering vatbaar. Die 03:40 gaat me uiteindelijk een keer lukken en ook onderweg naar de IRONMAN is er nog genoeg te doen, want dan moet ik eerst nog een stukje zwemmen en fietsen 🙂

Wachten op Sonja

Na een minuut of 20 ben ik weer een beetje mezelf en loop ik rustig naar het plein voor mijn tas. Ik heb nog geen bericht van Sonja gehad dat ze gestopt is, dus ook die loopt nog op het parcours en gaat het ondanks haar weinige trainingskilometers waarschijnlijk gewoon halen. Ik haal snel even wat slecht eten en loop vervolgens rustig (anders gaat ook niet) weer richting de finish. Op mijn telefoon zie ik dat Sonja inmiddels aan haar laatste stuk is begonnen en op de Blaak loopt. Na een tijdje zie ik haar in de verte aan komen lopen en ze gaat ook over de finish na 05:20:20. Wel een langzamer dan vorig jaar, maar wat ben ik trots op haar. We vallen elkaar na de finish in de armen en beseffen dat we het allebei gedaan hebben.

Dat hebben we verdiend

Nadat we de tas van Sonja hebben gehaald nemen we de metro richting Wilhelminaplein, vlak voor de Erasmusbrug. Daar is inmiddels alles alweer gewoon en alsof er niets gebeurd is. We lopen naar het schitterende Pincoffs hotel waar we de komende nacht slapen. Wat een heerlijk hotel is dit, we hebben een schitterende kamer met bubbelbad en alles is perfect geregeld. ’s Avonds gaan we lekker veel vlees eten bij Rodeo Rotterdam om vervolgens heerlijk tevreden in slaap te vallen en te dromen over de volgende uitdaging….