Voor het derde jaar doen Martijn en ik de triathlon van de Noordoostpolder in Emmeloord, alleen dit jaar ook nog met Zoë, die haar 2de triathlon gaat doen. In de ochtend rijden we met een volle auto richting de Noordoostpolder. Zoë blijft er gelukkig altijd wel nuchter onder.
Zoë mag starten voor de 1/16de afstand starten om 12:00 terwijl wij om 14.00 pas aan de beurt zijn, dus dat is fijn. Zo kunnen we al haar onderdelen goed meemaken en haar over de finish schreeuwen. 5 minuutjes voor de start springt ze het koude water in zonder wetsuite, best koud maar als ze zwemt is die kou snel weer verdwenen. Ze gaat van start voor 250 meter zwemmen en ik zie dat ze best de gang in haar borstcrawl heeft. Nog even onder de brug door, vervolgens om de boei heen en op naar de fiets. Petje af, ze heeft alles in borstcrawl gezwommen en dat is heel erg goed. Ze stapt haar fiets op en begint aan haar 10 kilomter fiets tocht. Nu moeten wij wachten tot ze terug komt, ze gaat namelijk heen en weer op het parcours wat wij straks 4 keer moeten afleggen. Ze komt terug en heeft best hard gefietst, nu nog 2,5 kilometer hardlopen tot de finish. Fiets terug zetten en helm af en gaan. Mika en ik gaan op de helft staan en we zien haar al snel aan komen “kom op, je gaat goed”. Nu nog naar die hoek en dan zie je de finishboog al. Ik zie dat ze het zwaar heeft, maar ze heeft nog niet heel erg veel getraind, dus het gaat echt wel goed. Na 45.45 komt ze over de finish, we zijn trots op haar.
Om 14.00 uur mogen wij starten op de kwart afstand. Het zwemwater valt wat temperatuur gelukkig wel mee, of zou ik inmiddels een beetje aan de kou beginnen te wennen? Ik ga van start en het is niet een heel ingewikkeld parcours, maar wel met twee bruggen waar je onderdoor moet. Het is erg druk om mij heen en ik voel veel benen en armen. Na iets meer dan 19 minuten kom ik het water uitrennen. Pak moet weer uit, ik voel me beetje dizzy, maar dat gaat gelukkig snel weer over, hup op de fiets en knallen. Na een kilometer kom ik erachter dat er toch meer wind stond dan ik dacht. Na het viaduct is het 3 kilometer voordat ik bij het keerpunt ben, dus elke ronde is het 3 kilometer bikkelen om vervolgens weer terug te vliegen.
Na 1 uur en 15 minuten kom ik weer aan bij de wisselzone, op naar het hardlopen. Het valt me op dat ik nog behoorlijk fris ben, wauw dit is wel heel fijn. Ik zie dat me snelheid niet geweldig is, maar denk 10 is nog best een eindje dus laat het maar even, terwijl ik eigenlijk best wel sneller zou moeten kunnen lopen. Mijn hersenen spelen altijd een spelletje rond deze kilometers. Wel nee, doe rustig aan, terwijl de andere kant zegt kom op tempo maken!!! Whaaa, laat me toch gewoon hardlopen en in een goed tempo.
Maar dan denk ik weer, nee Almere staat voor de deur je moet het kunnen verdelen. Op de helft in de laatste ronde word ik ingehaald door degene die vorige week een podiumprijs had en dat zou mijn reden moeten zijn om vanaf de eerste kilometer goed te lopen. Vorig week vierde geworden, dus een plaatsje naast het podium.
Uiteindelijk kom ik na 02:46 over finish, terwijl ik er vorig jaar 02:44 over deed. Weer teveel tijd verloren met het hardlopen. Het was zeker een betere race dan de week ervoor. Ik heb beter gelopen en fietsen was goed. Ik ben tevreden, maar ik wil en moet toch nog wel sneller kunnen worden. Volgende week een sprintje in Amersfoort, daar heb ik vorig jaar goed hardgelopen dus mijn streven sneller fietsen zonder brug die had ik daar toen tegen en net zo goed lopen als vorig jaar dan moet ik toch wel een leuke tijd neer kunnen zetten.
Voor deze wedstrijd dank aan Pepijn en zijn vader voor de support vonden hee leuk dat jullie er waren om ons aan te moedigen.
Ook voor onze eigen support groepje Mika en Zoë, jullie moeten ons ook komen supporten in Almere want ik word er erg blij van bekende te zien langs de kant die ons door de zware loodjes door kunnen helpen . Voor de mensen die het leuk vinden in Almere kun je ons ook volgen online .
