Ik heb weer eens wat mafs in mijn hoofd gehaald. Als laatste grote training voor Barcelona heb ik besloten om 2 keer de Dam tot Damloop te lopen op 1 dag.
Dit is, volgens mij, het enige evenement waar dit kan omdat er de hele dag gestart kan worden. Ik had al meer mensen gezien die dit deden, dus waarom zou ik het niet kunnen? 😉
Voorwaarde was wel dat ik het alleen zou doen als ik en mijn benen zich goed voelde na afloop van de eerste keer, want het is natuurlijk een beetje onzinnig om, zo vlak voor de belangrijkste wedstrijd van het jaar, risico’s te gaan nemen.
We hebben 4 startbewijzen voor de start van 11:00 in de Businessrun via Gebroeders van ’t Hek, de werkgever van Pepijn. Dus we vertrekken rond half 10 richting de bus om naar Amsterdam te gaan, daar gaat het al gelijk mis, want de EBS heeft de bus uit het schema gehaald, lekker handig op zo’n dag. Hierdoor moeten we een stuk lopen naar een andere bus, dus daardoor ook behoorlijk vol zit. Zoë en Pepijn zitten ook in deze bus, dus die hebben we wel gelijk gevonden.
Eenmaal aangekomen in Amsterdam is het zoeken naar de rest van het Van ’t Hek team en gaan we op de foto. De hele Dam tot Damloop is een groot commercieel festijn en heeft eigenlijk weinig meer met hardlopen te maken. We lopen daarna richting het startvak en maken de bekende schoenenfoto. Niet lang daarna klinkt het startschot en gaan we onderweg om 16 kilometer richting Zaandam te lopen.
We gaan de IJtunnel, waar altijd een grote band met trommels staat, altijd weer kippenvel. Verder is de IJtunnel ook extra verlicht, wat toch wel een extra dimensie geeft aan die kille koude betonmassa. Zodra ik de tunnel uit ben zie ik de eerste wandelaars al, we zijn nog geen 2 kilometer onderweg!?!?! We lopen door Noord en hoe verder we komen hoe meer mensen ik zie die het niet meer vol kunnen houden, ik heb nog nooit zoveel slechte lopers gezien. Het is 22 graden, je zou zeggen perfect hardloopweer, maar voor veel mensen is het echt te veel. Ik denk dat ze hier toch eens wat aan moeten doen, je ziet al die mensen die denken dat doe ik wel even, maar 16 kilometer kan je niet zonder een goede training gaan lopen.
De eerste keer gaat goed, ik loop niet te hard omdat ik nog steeds met het plan zit om de tweede keer te starten. Uiteindelijk ben ik in Zaandam en finish ik de eerste keer na 1:24, zonder heel gek te doen. Ik neem mijn eerste medaille in ontvangst en wacht na de finish op Sonja en Zoë. Daarna verzamelen we weer bij de groep waarmee we begonnen zijn en dan moet ik toch een beslissing nemen. Ach waarom niet, we gaan voor de tweede keer.
Ik neem afscheid van de rest en loop naar de pendelbussen om weer naar Amsterdam te vertrekken. Ik voel mijn benen wel en vraag me al vrij snel af of dit nou echt een goed idee is, maar ik kan nu niet meer terug. Gelukkig heb ik een zitplaats in de bus en begin gelijk met zoveel mogelijk energie naar binnen te werken. Mensen om mij heen zitten mij toch wel wat raar aan te kijken dat ik mijn startnummer aan het omwisselen ben.
Eenmaal in Amsterdam begint het hele riedeltje weer opnieuw, tas wegbrengen en richting de start. Ik heb een startbewijs voor 14:55, maar ik ga proberen om eerder te starten en kan gelukkig binnenstromen in het startvak van 14:00. Nog een snel een gel erin erin en daar gaan we weer. Wederom kippenvel bij de drums en weer door die betonnen bak heen. De eerste kilometers gaan eigenlijk best aardig en ik heb weinig last van mijn benen, ik ben er al snel achter dat dit wel gaat lukken.
Gelukkig is het aantal slechte lopers een stuk minder dan ’s ochtends, je kan toch wel zien dan de mensen uit de individuele groepen het een stuk serieuzer hebben aangepakt. Toch ligt mijn snelheid, ondanks dat mijn tempo lager ligt dan vanmorgen, nog steeds ver boven de gemiddelde snelheid van de lopers om mijn heen. Maar dit geeft mij eigenlijk alleen maar meer kracht om door te gaan. Uiteindelijk kom ik in Zaandam aan en ga ik voor de tweede keer richting de Peperstraat. Ik zie Sonja op 100 meter voor de finish en na 1:29 kan ik mijn tweede medaille ophalen.
Vlak na het moment dat ik gefinisht ben hoor ik dat de laatste 2 groepen niet mogen starten omdat de Eerste Hulp overbelast is. Heel vervelend als je wel hard getraind hebt en dan je evenement aan je neus voorbij ziet gaan omdat andere mensen het niet zo serieus nemen.
Uiteindelijk ging het vandaag redelijk makkelijk en was dit een mooie laatste voorbereiding op 6 oktober. De komende twee weken ga ik het wat rustiger aan doen en probeer ik zoveel mogelijk energie op te bouwen.
