Aan het begin van het jaar zat Almere eigenlijk helemaal niet in het programma, maar omdat we uiteindelijk toch voor Mallorca kozen als laatste triathlon hadden we ook weer een plekje voor dit feest in Almere. Als beloning kregen we ook nog eens een dag met heerlijk weer.
De dag voor de race
De hele week ben je al met de race bezig, je slaapt slechter en leeft alleen maar toe naar zaterdag. Bovendien kunnen we elkaar ook nog lekker gek maken, dus ik ben blij als het uiteindelijk vrijdag is en het weekend dan echt gaat beginnen.
Op vrijdag gaan we rond 13:00 voor het eerst naar Almere voor de briefing, na een 40 minuten komen we aan op de Esplanade waar het al een drukte van belang is met andere deelnemers die de briefing al hebben gehad of richting het KAF gaan voor de briefing. Als eerste valt het op dat we ook in Almere dit jaar een rugzak krijgen, onze verzameling begint al aardig te groeien. Ook bij Challenge Almere voelen ze de concurrentie van IRONMAN West-Friesland van volgend jaar in hun nek. We lopen naar de grote zaal, waar het al druk is, en zoeken een plekje.
De briefing wordt op een luchtige manier gebracht en kent weinig verrassingen, na 3 jaar beginnen aardig ervaring te krijgen. Na de briefing gaan we naar de registratie om de startnummers op te halen en vervolgens lopen we nog over de expo, waar ik nog een nieuw Fusion “Dutch edition” triathlonpak scoor voor de helft van de prijs. Daarna gaan we naar huis om pannenkoeken te eten en brengen ’s avonds de nog de fietsen richting Almere, zodat we daar zaterdag geen omkijken meer naar hebben. Daarna nog even tv kijken om vervolgens toch maar even te gaan slapen.
Raceday
Zaterdag 05:55 gaat de wekker, ik heb opvallend goed geslapen. Natuurlijk heb ik de race al een keer in mijn dromen gedaan, maar ik word deze keer wakker van de wekker, meestal lukt dat niet. We maken ons klaar voor vandaag en gaan naar beneden om te eten.. Ik heb geen honger om 06:15, maar het moet.. Kwark, brood en een pannenkoek, tegen heug en meug gaat het naar binnen. We gooien de laatste tasjes in de auto en vervolgens vertrekken we om 06:45 richting Almere.
In Almere aangekomen doen we nog een laatste check bij de fietsen en halen we de zak van de fiets af. Het is een flink stuk van de wisselzone richting de fiets, dus ik ben blij dat we de helm bij de fiets mogen plaatsen, dat scheelt straks toch weer. Op de achtergrond starten de deelnemers van de hele afstand, ze hebben mazzel met het weer vandaag, het is echt perfect.
We gaan naar de wisseltent en maken ons klaar voor de start, kleren in de groene tas en wetsuite aan. Vervolgens brengen we onze tassen naar het verzamelpunt en is het 5 minuten voordat de eerste start, alles gaat opvallend soepel vandaag, ik ben er klaar voor.
Zwemmen
Om 08:30 zijn wij aan de beurt, ook dit jaar is het een rolling start. Elke 10 seconden mogen er 7 atleten starten, ik zit in hetzelfde groepje als Sonja en we lopen achter elkaar de trap af. Ik kom gelijk goed in mijn slag en gestaag zwem ik richting de eerste boei, daarna is het een klein stukje naar de tweede boei, om vervolgens een kilometer richting de derde boei te zwemmen.
Om mij heen zie ik steeds dezelfde mensen en ik haal af en toe eens iemand in, dus het gaat wel goed vandaag. De waterplanten onder me die ik ook in rap tempo voorbijschieten, dus het moet wel goed gaan. Het duurt wel oneindig voordat ik de derde boei bereik, door de schittering van de zon op het water heb je ook geen idee wanneer je er eindelijk bent. Wanneer ik er dan eindelijk ben, ben ik nog maar 1 boei verwijderd tot het einde, kom op, even doorzetten nog.
Het laatste stuk is wat smaller en ik krijg een beuk van iemand en moet een paar keer mensen die schoolslag zwemmen aan de kant duwen, maar daar is de trap, ik mag het water weer uit. Na iets meer dan 38 minuten heb ik het eerste onderdeel afgerond, 4 minuten sneller in vergelijk met vorig jaar.
Fietsen
Op naar de wisseltent, wetsuite aan en fietsschoenen aan. Daarna de lange weg richting de fiets. Om iedereen dezelfde afstand te laten lopen, moeten we helemaal om de wisselzone heen lopen (1500 fietsen) voordat we bij de fiets zijn. Bij de fiets aangekomen zet ik mijn helm op en pak mijn fiets en loop richting de balk, waarna het fietsen kan beginnen.
Voordat we over de dijken en polders van Flevoland mogen rijden moeten we eerst nog 5 kilometer langs de ruïne en door het bos. Ik ben gelijk goed op snelheid en mijn grote inhaalrace begint al gelijk, het is 1 lange sliert met fietsers die ik voorbij ga. Na 3 kilometer zie ik de een fietser liggen, waarschijnlijk de bocht niet goed genomen. Later hoor ik dat Sonja vlak achter hem zat en hem maar net heeft kunnen ontwijken.
Daar is de dijk, nu kan het echt beginnen. Bij de Havenkom ben ik toch wat angstig, de lekke band van 2 jaar geleden zit toch nog in mijn hoofd, maar ik kom er zonder problemen doorheen. Daarna is het richting Lelystad over de dijk, ik wordt door 1 deelnemer ingehaald, maar ik zie gelijk dat hij zoveel kracht moet zetten bij het fietsen, dat ik eigenlijk wel zeker weet dat ik hem straks wel weer inhaal. Het fietsen gaat heerlijk en makkelijk, ik fiets op 85% en ik heb een gemiddelde snelheid van rond de 39 kilometer per uur. Het enige smetje is dat ik na 30 kilometer een gel wil nemen, maar deze valt uit mijn handen, dus ik moet het met 1 gel minder doen.
De kilometers vliegen voorbij en omdat er weinig wind staat, een unicum in de polder, kan ik het tempo goed volhouden. Ik zie steeds minder oranje en paarse startnummers (halve afstand) en kom vooral heel veel helden tegen die de hele afstand aan het doen zijn. Voor ik het weet ben ik weer bij het bos en gaan we weer richting de wisselzone voor het laatste onderdeel. Als ik aankom is het terrein nog bijna leeg, ik ben aardig wat plaatsen opgeschoten.
Lopen
De afgelopen maanden heb ik het aantal hardloopkilometers aardig opgevoerd, dus ik ben benieuwd of ik daar vandaag ook voor beloond wordt. Het zijn 3 rondjes van 7 kilometer om het weerwater van Almere. Het eerste rondje gaat redelijk makkelijk en wanneer ik op mijn horloge kijk zie ik dat een tijd van onder de 5 uur mogelijk zou kunnen zijn. Bij de tweede ronde wordt het toch al wat zwaarder. Bij de eerste drinkpost staat Maarten, waar ik vorig jaar het laatste stuk mee liep, mij aan te moedigen. Ik moet volhouden, maar mijn benen worden zwaarder en zwaarder en mijn kilometertijden lopen steeds verder op.
Bij de derde drinkpost in de tweede ronde neem ik mijn eerste gel en een beker cola, maar na 12 kilometer verlies ik het toch van dat stemmetje en moet ik toch even stoppen met hardlopen en even op adem komen. Ik probeer vervolgens van drinkpost naar drinkpost te lopen en het te winnen van die stem in mijn hoofd. Voor de tweede keer kom ik langs de start finish, waar mijn college Yu-Mei mij staat aan te moedigen, nog 1 ronde te gaan.
Het is een gevecht, je wil wel, maar het gaat gewoon niet meer. De laatste keer langs Maarten, die me nog een laatste aanmoediging geeft. Bij de tweede drankpost zie ik Sonja lopen, wat me een beetje verbaasd, ik had haar hier niet verwacht. Dus het gaat of heel goed (ronde 2), of redelijk slecht (ronde 1). Ik vraag in welk rondje ze zit en ze zegt gelukkig ronde 2, dus die is bezig om een hele goed tijd neer te zetten. Ik ga haar voorbij, maar moet 100 meter later even passen, waardoor ze me gewoon net zo snel weer inhaalt. Het is nog 4 kilometer, maar er lijkt geen eind aan te komen, ze kruipen voorbij. De 5 uur is inmiddels uit beeld verdwenen, dat ga ik niet meer redden.
Uiteindelijk is daar dan eindelijk het rode tapijt, nog maar een 200 meter tot de finish en dan de laatste bocht richting de finishboog. Uiteindelijk kom ik naar 5:03:48 over de finish, 17 minuten sneller dan vorig jaar en een dik PR. Na de finish zie ik Sonja langskomen, die aan haar laatste ronde begint. Ik neem een hand vol winegums en een Red Bull en kom eigenlijk weer snel bij zinnen en begin met het aanmoedigen van de deelnemers die langs komen. Als ik zie hoe snel ik er weer ben, moet ik de volgende keer toch sterker zijn dat dat stemmetje in mijn hoofd.
Finish Sonja
Als Sonja onder de 6 uur wil finishen moet ze voor half 3 binnen zijn. Zenuwachtig kijk ik om mijn horloge en ik zie half 3 steeds dichterbij komen. Gelukkig zie ik haar om 14:25 aankomen, die grens van 6 uur gaat ze verbreken en dat ondanks dat ze, vanwege een blessure, bijna niet gelopen heeft de afgelopen maanden. Uiteindelijk komt ze na 05:56:35 over de streep, 24 minuten sneller dan vorig jaar. Tevreden halen we de tassen op en proberen nog wat te eten van het buffet, wat net als de vorige keren niet echt lukt.
We zijn er klaar mee, we halen onze fietsen en tassen op en gaan weer terug richting Purmerend, het was een geweldige dag.. Challenge Almere blijft speciaal.
1 reactie
Top gedaan Martijn! Je hebt het super gedaan en mag trots zijn op deze prestatie. Ik heb met veel plezier mijn sponsen aan je afgegeven :-).