Afgelopen week had ik weer 3 startbewijzen op marktplaats gekocht voor de Halve Marathon van Egmond. Het weer zag er aan het begin van de week goed uit, maar in de loop van de week werden de vooruitzichten steeds slechter. Dat zorgde ervoor dat ik zondag wakker werd met bijzonder weinig zin om te gaan lopen.
Storm
We worden wakker en we horen de regen op het dag en de wind langs het huis blazen, met enige angst doe ik het gordijn open en helaas het ziet er ook zo beroerd uit. Gelukkig geeft buienradar aan dat het vanmiddag in ieder geval droog is, dus met een beetje mazzel hoeven we alleen maar door die windkracht 7 te beuken over het strand š
Het is altijd weer lastig om de juiste kleren te zoeken bij deze omstandigheden, je kleed je snel te warm terwijl dit eigenlijk niet nodig is, want de temperatuur is ruim 7 graden boven 0. Toch besluit ik mijn lange broek aan te trekken, samen met een niet een dun shirt met lange mouwen. Verder genoeg kleren mee voor na de finish, want dat is meestal het grootste probleem in Egmond, je koelt snel af langs dat koude strand.
Met z’n vijfen richting Egmond
Vandaag loopt Pepijn zijn eerste halve marathon, hij heeft gelijk een zware uitgekozen, dus met een beetje mazzel blijf ik hem wat betreft PR op de halve marathon nog net even voor (puur uitstel, maar toch). Verder gaan ook ZoĆ« en de moeder van Pepijn mee richting Alkmaar waar we de auto parkeren en verder richting Egmond gaan met de Pendelbus (ook wel vergelijkbaar met veevervoer, wat gaan er veel mensen in zo’n bus).
Eenmaal in Egmond aangekomen voelen we al dat de wind hier net nog even erger is dan bij ons thuis. We lopen snel naar de sporthal waar het lijkt of iedereen die in de vele bussen heeft gezeten zich daar heeft verzameld, een legbatterij is er niets bij. We wurmen ons door de menigte heen naar een plekje waar we in ieder geval even uit de wind kunnen wachten tot de start. Ik besluit toch maar mijn lange broek uit te trekken, deze zit op een of andere manier niet lekker en meestal loop ik gewoon lekkerder in korte broek. Ik zoek de kleedruimte op, waar het overigens een stuk rustiger is.
Daarna is het tijd om richting de start te gaan, nu Zoƫ mee is kunnen we even langer onze jas aanhouden wat toch wel een lekkere bijkomstigheid is. Aangekomen bij de startvakken wensen we Pepijn succes, hij mag 5 minuten eerder starten en zelf nemen we plaats in het paarse vak. We komen mooi op tijd aan, want we schuiven langzaam al richting de start. Nog even een kus en een boks en we kunnen beginnen aan onze barre heldentocht langs het strand.
Daar gaan we
De eerste vijfhonderd meter zijn nog door Egmond, waarna je een bocht naar rechts maakt richting het stand. Eenmaal aangekomen krijg je gelijk de wind vol in je gezicht. Ik merk al snel dat het het handigste is om links van de oneindige rij deelnemers te lopen, omdat je zo het minste last hebt van de wind. Ik loop sneller dan de meeste deelnemers uit mijn startvak en loop zo rustig de groep voorbij. In mijn ooghoek zie ik een geel shirt die mij inmiddels al een tijdje volgt, wil zeker gebruik maken van mijn brede rug.
Het is zwaar, maar het gaat eigenlijk best wel goed. Het is een dunne lijn, ga je teveel naar rechts zit je vol in de wind, maar ga je teveel naar links beland je in het mulle zand, wat het ook niet makkelijker maakt. Ik vraag me altijd af wie de route bepaald, waarom gaan we opeens met z’n allen een stuk naar rechts om vervolgens weer als schapen naar rechts te gaan op zo’n breed strand.
In de verte zie ik Castricum liggen, daar is het strand eindelijk voorbij. Nog even doorbikkelen en dan zijn we er. De tijd per kilometer gaat langzaam omhoog, maar ik haal nog steeds vooral veel mensen in.
Door de duinen en naar Camping Bakkum
Daar is dan het einde van het strand, dit vind ik eigenlijk het lastigste stuk van de halve marathon. Je moet door het mulle zand omhoog het duin op. Ik besluit om hier niet onnodig veel energie aan te verspillen en loop rustig naar boven, die energie heb ik straks nog nodig.
Als je denkt dat het ergste nu wel geweest is, heb je het mis. Na het strand komt er een stuk van een paar kilometer door de duinen. Het gaat omhoog en omlaag over een onverharde smalle weg. Ik heb het best zwaar deze kilometers, maar zet door. We worden ingehaald door de ambulance van de kustwacht, dus het kan altijd nog erger denk ik maar.
Na de duinen komen we misschien wel bij een van de bekendste campings van Nederland, camping Bakkum. Hier is ook het punt dat we op de helft zijn. Daar voel ik een hand op mijn schouder, ik kijk opzij en zie Marc waar ik al verschillende keren mee heb gesproken tijdens de Tri-Hard serie. We maken een kort praatje, waarna hij verder loopt, hij gaat net iets sneller dan ik ga.
Het wordt makkelijker
Nadat we de camping weer verlaten hebben is het eindelijk klaar met het onverharde gebied en gaan we over een niet al te breed duinpad weer richting Egmond. Ik merk dat het steeds makkelijker gaat en dat zie ik ook terug in mijn tijd per kilometer, deze gaat in het tweede deel van de halve marathon flink naar beneden. Ik haal Marc weer in en ook mijn volger met zijn gele shirt laat ik weer achter me.
Na 19 kilometer is daar de bloedweg, het laatste stuk omhoog richting Egmond. Eigenlijk stelt het niet zoveel voor, maar ze weten het zo te maken dat je er wel tegenop gaat zien. Een speciaal segment, veel mensen en flink wat Buff vlaggen zorgen ervoor dat ik het gevoel heb dat ik de Mont Ventoux aan het beklimmen ben. Totale onzin, maar ik heb het even behoorlijk zwaar. Uiteindelijk weet ik mezelf toch nog naar boven te worstelen en daar is Egmond weer.
Over de Finish
Nog een kilometer tot de finish, ook deze vierde editie dat ik meedoe ga ik het weer halen. 300 meter voor de finish staan Zoƫ, Pepijn en zijn moeder me aan te moedigen nog een laatste stukje omhoog en daarna over de finish. Met 1:53 mijn langzaamste tijd in Egmond, maar met het oog op Rotterdam is dat helemaal niet erg, ben ook bewust wat langzamer gaan lopen om straks die 42 kilometer ook beter vol te houden, verder waren de omstandigheden gewoon zwaar.
Even na de finish kom ik Robert tegen die een minuut na mij is gefinisht.. We hebben met z’n drieĆ«n van de Triathlon Vereniging de gehele tijd vlak bij elkaar gelopen met zo goed als hetzelfde tempo. Ik neem mijn medaille in ontvangst en loop richting ZoĆ« en Pepijn om snel wat warms aan te trekken. Daarna is het wachten op de finish van Sonja.
Sonja kampt nog steeds met pijntjes en heeft al een tijdje niet verder gelopen dan 10km. Maar uiteraard komt ze ook vandaag weer over de finish en misschien niet in de snelste tijd, maar daar gaat het op dit moment nog niet om.
Pepijn heeft zijn eerste halve marathon in 1:40 gelopen, wat er gelukkig nog even voor zorgt dat mijn PR (1:39) nog even sneller is. Maar diep respect dat hij zo gelopen heeft in deze omstandigheden.
Weer naar huis
Na afloop lopen we weer richting de bus, waar het nog drukker is dan op de heenweg. Er worden weer zoveel mogelijk mensen in de bus gepropt, maar het maakt me niet uit, ik wil naar huis. In Alkmaar nog snel een broodje bij de Subway en daarna weer richting Purmeren.. De Halve marathon van Egmond blijft bijzonder.
