Het gaat nu echt beginnen

2 jaar ben ik hier nu mee bezig, maar het is nu toch echt begonnen. Dit weekend gaat mijn eerste volledige IRONMAN dan eindelijk van start in Hamburg. Inmiddels ben ik al in Hamburg aangekomen en moet ik het de eerste dagen alleen doen.

Donderdag- Op naar Hamburg

vanaf dinsdag ben ik begonnen met het verzamelen van alle spullen die mee moeten naar Hamburg, het is maar goed dat we een grote auto hebben, want wat moet er een hoop mee. Op donderdagochtend gaat alles in de auto en daarna is het tijd om richting Hamburg te rijden. Normaal doen we dit soort dingen altijd samen, maar Sonja heeft deze week twee trouwreportages, dus die komt zondag ochtend met het vliegtuig richting Hamburg, zodat ze me tijdens het zwaarste onderdeel toch nog kan steunen.

Na 5 uur rijden kom ik aan in Hamburg, een enorme stad in het noorden van Duitsland 🇩🇪, waar zo op het eerste gezicht weinig van het evenement te merken is, dat is wel ff wat anders dan in Peguera op Mallorca, waar alles om de triatlon draait. Ik ga naar mijn hotel en moet weer ff wennen aan het mondkapjes, wat hier nog bijna overal verplicht is. De regels zijn in Duitsland over het algemeen veel strenger, zelfs in de Mc Donalds moet je je vaccinatie of testbewijs laten zien, dat is even andere koek.

in het centrum vind ik de plek waar we de starten komende zondag en zie ik ook het Ironman dorp, waar ik uiteindelijk zal moeten finishen. Er gaat een rilling door mijn lijf, hier moet het allemaal gebeuren. Anders dan Kalmar, maar ik ben allang al blij dat het doorgaat. Ik ga weer terug naar het hotel, het openbaar vervoer is hier perfect geregeld en als je nog een stukje moet staat de hele stad vol met elektrische steps, in Nederland haat ik die dingen, maar hier is het wel handig. Ik kijk nog een serie en ga op tijd slapen.

Vrijdag – Verkenning en registratie

Na een redelijke nacht word ik om 7 uur wakker gemaakt door de bouwvakkers naast het hotel die een enorme bak herrie maken, een wekker was niet nodig vandaag. Op naar het ontbijt, met een bijzonder vieze chocolademelk, echt niet weg te werken. Sommige dingen kunnen onze Duitse buren echt niet.

Na het ontbijt stap ik in de auto om het fietsparcours te verkennen, toch een voordeel als je al een beetje weet wat er komen gaat. Het eerste deel is door de stad, maar al vrij snel komen we in een rustig deel onder Hamburg terecht. En het is net of ik langs de dijk van het IJsselmeer rij, waar ik al zoveel kilometers gefietst heb, het voelt bijna als thuiskomen, zondag moeten we 3 keer deze dijk langs fietsen. Belangrijk is dat ik niet te snel wil, ietsje langzamer kan ook, kijken of het lukt.

Waar ik me op dit moment het meeste zorgen over maak is de weersvoorspelling voor komende zondag, want die waren de afgelopen week heel goed, maar inmiddels is daar weinig meer van over en staat er 90% regen in de voorspelling. Ik hoop maar dat het meevalt, het is een van de weinige dingen die je niet kan regelen.

In de middag is het tijd om mijn spullen op te halen en de registratie te voltooien. Eerst vragen beantwoorden of je klachten hebt, daarna inchecken met een app, wat een gedoe allemaal. Maar dan kan ik mijn startspullen ophalen. De vrouw achter de balie vraagt of ik me wil kwalificeren voor Kona, nou dat laten we maar ff zitten, ik vind finishen al een opgave genoeg. Nog even mijn vaccinatie laten zien, die ik natuurlijk niet kan vinden in de Duitse App, dus begin het al wat benauwd te krijgen, maar dan opeens is de QR code er wel, dus dat probleem is ook getackeld. Vervolgens nog ff naar de IRONMAN shop, want ze weten wel hoe ze zoveel mogelijk geld uit je zak weten te kloppen. Maar ik wil toch dat shirt waar ook mijn naam op staat wel hebben natuurlijk.

Zaterdag – Bike Checkin en Eten

Het is zaterdag, de dag voor de grote dag.. Vandaag wil ik zo weinig mogelijk doen, want ik wil zo min mogelijk energie verspillen. Ik moet vandaag in ieder geval mijn fiets naar de wisselzone brengen samen met mijn tassen voor het fietsen en het hardlopen. Omdat alles met extra regels gebeurd is dat bij de bike checkin ook het geval. Dit moet tussen 13:30 en 15:00 gebeuren inclusief het inmiddels zo gehate mondkapje.

Ik rij rond 13:00 richting het centrum en kan de auto gelukkig vlakbij parkeren. Vervolgens ga met al mijn spullen naar de controle en zet mijn fiets in het rek. Uiteraard regent het weer eens, dus ik kan gelukkig met een paar vuilniszakken de belangrijkste delen van mijn fiets bedekken. Ik doe een goede knoop in mijn wisseltassen en hang ze op aan het rek. Nog even de timingchip ophalen en dan is alles klaar.

Ik werk ’s avonds nog maar eens een bord pasta naar binnen ga weer terug richting het hotel waar ik de laatste dingen in mijn tas voor morgen stop en vervolgens wordt het tijd om vroeg te slapen, dat ga ik in ieder geval proberen. Maar uiteindelijk ben je met zoveel dingen bezig, dat het lastig is om de slaap te vatten. Na 2 uur woelen val ik uiteindelijk rond 23:45 in slaap, morgen gaat de wekken iets voor 5 uur…..

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.