Sinds een aantal jaar heb ik last van hooikoorts. Hoe graag ik de lente tijdens de donkere maanden ook zie komen, het heeft in de maand april altijd een keerzijde.. Jeukende ogen, snotteren, niezen en pijn in mijn oren zijn terugkerende issues in de tweede helft van april. Maar binnen zitten is ook geen optie.
Er zit wat in mijn oog
Een jaar of 5 geleden had ik ergens in april opeens het gevoel dat er wat in mijn oog zat. Heel lastig, maar met een beetje spoelen en dan is het na een paar dagen wel weer weg. Het duurde iets langer, maar echt lastig was het nog niet. Op dat moment stond ik ook nog niet stil bij hooikoorts.
Het jaar erop had ik weer rond april last van mijn ogen, alleen nu veel heftiger dan het jaar ervoor. Mijn ogen brandde echt mijn hoofd uit en met wat oogdruppels van de apotheek kon ik het nog wel verminderen. Op dat moment ben ik ook op zoek gegaan naar een mogelijke oorzaak en al snel kwam ik bij de vermoedelijke dader uit.. De berk, die boom waar ongeveer heel Nederland mee volstaat, zorgt met zijn rondvliegende pollen voor mijn allergische reactie. Na een paar dagen was het zo erg dan ik van ellende maar naar de huisarts ben gegaan (en dan is het echt erg), waar ik pillen kreeg die al snel wat verlichting brachten. Maar het was officieel, ik heb net als 1,5 miljoen anderen in Nederland last van Hooikoorts.
Eigen schuld, dikke bult
Ik heb er stiekem ook zelf wel een beetje om gevraagd. Jaren lang heb ik gesmeekt om hooikoorts als de balen hooi bij de ouders van Sonja weer van het land af moesten. Ik had er een hekel aan, maar achteraf heb ik zoveel spijt van mijn wens, want ik ga liever een week hooibalen slepen, dan dat gesnotter van nu. Tot overmaat van ramp ben ik allergisch voor de pollen van een boom en is het over als de balen weer van het land af gehaald moeten worden, dus kan ik alsnog aan de slag.
Nieuw jaar, nieuwe reacties
Dit jaar begonnen de eerste verschijnselen na afloop van de marathon van Rotterdam, wat ook de eerste echte mooie dag was. Ik begon al wat meer te snotteren en te niezen de dag na de marathon. Ik was al in maart begonnen met het slikken van de pillen die het tegen moeten gaan. Vorig jaar had ik blauwe pillen, die wonderbaarlijk leken te helpen, maar ik kwam er al snel achter dat de pillen van dit jaar een stuk minder lijken te werken.
De klachten lijken ook steeds erger te worden. De eerste jaren had ik hoofdzakelijk last van mijn ogen, maar inmiddels heb ik alle verschijnselen die ik erover kan vinden ook ondervonden, waarvan jeuk aan je gehemelte met stip bovenaan de irritatielijst staat.
Hooikoorts combineren met sport.
Maandenlang kijk ik uit naar het moment dat het lente wordt zodat ik gewoon weer lekker buiten veel kilometers kan maken in luchtige kleding zonder verlichting. Ik laat me daarom ook niet aan de kant zetten door een of andere allergie. Stug pak ik de fiets en zet mijn zonnebril zo strak mogelijk op mijn hoofd om de pollen te ontwijken. Tijdens het fietsen heb ik er ook geen last van en geniet ik van de heerlijke periode van het jaar. De eerste triathlons komen ook al steeds dichterbij, dus er moet ook wel getraind worden.
’s Avonds wordt ik vervolgens keihard gestraft en zit ik met jeukende ogen en een loopneus te niezen op de bank, terwijl ik moeilijk mijn concentratie kan vasthouden op hetgeen ik aan het doen ben. Ik voel me beroerd, maar toch heb ik geen spijt dat ik mijn rondje op de fiets heb gemaakt. Het klinkt gek, maar ik het het ervoor over. Verder probeer ik vooral zo vroeg en zo laat mogelijk mijn rondje te maken omdat de pollen op dat moment het minst actief zijn.
Bijna voorbij
Gelukkig is het alweer bijna eind april en zit het einde van het bloeiseizoen van de berk er weer bijna op. Ik begin al langzaam te merken dat de ergste klachten inmiddels alweer beginnen af te nemen. In de verschillende apps op mijn telefoon zie ik dat de voorspellingen ook alweer wat gunstiger worden. Het is twee weken ellende, maar goed gelukkig staat de zomer weer voor de deur.
