Al vanaf onze jeugd hebben we heel wat uren in of op de Gouwzee doorgebracht. Als het mooi weer was achter de dijk bij Zuiderwoude of op het Hemmeland in Monnickendam en als er ijs lag was de schaatstocht over de Gouwzee een van de hoogtepunten. Toen konden we natuurlijk nooit bedenken dat we ooit van Marken naar Monnickendam zouden gaan zwemmen.
Deze zwemtocht werd in het verleden al vaker georganiseerd, maar we waren altijd te laat met inschrijven of het moment van inschrijven kwam op een verkeerd moment, zodat we er nog niet mee bezig waren. Rond nieuwjaarsdag was waren we nog helemaal niet bezig met zwemmen in september. De afgelopen jaren hebben we wel regelmatig gekeken bij de finish, maar meedoen was er nog nooit van gekomen.
Dit jaar is de zwemtocht overgenomen door de organisatie achter Rondje Pampus en is er bovendien meer plek voor deelnemers. Dus 1 september was het dan zo ver, we gaan zwemmen van Marken naar Monnickendam, een tocht van ongeveer 3,5 kilometer. Gelijk een mooie voorbereiding op Barcelona. Het is bovendien onze 24ste trouwdag, wat is er mooier om samen van Marken naar Monnickendam te zwemmen :-).
We verzamelen op het Hemmeland in Monnickendam om de startbewijzen op te halen. Er waait best een stevig windje vandaag, maar gelukkig waait deze wel van Marken richting Monnickendam, zodat we eigenlijk de hele route wind mee zouden moeten hebben. Dat wordt een eitje.
We starten in Startwave 2, wat betekent dat we rond 10 uur de bus instappen om met alle deelnemers richting Marken te worden gebracht. Er heerst een gezellige spanning in de bus met alle deelnemers, we krijgen een duidelijke uitleg over wat de bedoeling is en er wordt gevraagd wie er voor de snelle tijd gaat. Erik, die ik in Anna Paulowna net voor kon blijven bij de triathlon, steekt zijn hand op en legt zichzelf wat extra druk op, wat hij later overigens ook zonder problemen waar maakt.
Als we in Marken aankomen lopen we met z’n allen door het vissersdorp naar de haven waar de start is. We hebben vervolgens nog een half uurtje tot de start. We turen over het water richting Monnickendam en zien de boeien liggen welke we moeten volgen. Het is toch best een stukkie, maar het water lijkt hier een stuk rustiger dan in Monnickendam, dat is fijn. Vervolgens trekken we rustig onze wetsuits aan en nemen nog een gel zodat we klaar zijn voor de start.
Tijd om het water in te gaan, we moeten duidelijk even wennen aan het water, want de temperatuur gaat toch al naar beneden zo begin september. Maar voordat we het weten gaat de startsignaal en beginnen we aan de tocht naar Monnickendam. Je mag zelf bepalen of je een zwemboei wil gebruiken en een deel van de deelnemers doet dat, wij kiezen ervoor om het niet te doen want er liggen genoeg bootjes en kano’s in het water om alles veilig te houden.
We zwemmen richting de eerste boei en dan zie ik dat de volgende boei toch echt wel een heel eind verder is. Dit maakt het best onoverzichtelijk en het is moeilijk om je te focussen op de boei. Ook de mensen die een zwemboei mee hebben belemmeren het zicht naar de volgende boei. De stroming werkt ook niet echt mee en ik heb het gevoel dat ik richting Volendam drijf, maar toch kan ik de boeien aan mijn hand houden. Gelukkig geeft mijn horloge elke 250 meter een trilling zodat ik redelijk goed weet hoeveel meter ik gehad heb en hoeveel meter er nog te gaan is. We hebben wind mee, maar het blijkt al snel dat je daar helemaal niet zoveel voordeel van hebt. Toch komen we goed in ons slag en zwemmen we onverminderd voort.
Bovenstaande foto’s zijn gemaakt door Dennis Koomen
Na ongeveer 3 kilometer komen we op het punt dat we een bocht maken en richting het eindpunt op het Hemmeland gaan zwemmen. Stiekem denk ik, we zijn er bijna, maar dat valt nog best wel tegen. Het duurt best lang voordat het eind in zicht komt. Daar staat de familie op ons te wachten, altijd fijn om ze dan weer te zien. We komen vlak achter elkaar aan land, Martijn na 1 uur en 14 minuten en Sonja na 1 uur en 15 minuten.
Daarna wachten we nog op de finish van Regina en Ronald om vervolgens moe maar voldaan weer naar huis te gaan. Het was leuk om aan zo’n iconische zwemtocht vlak om de hoek mee te doen, maar makkelijk was het zeker niet.
