Sonja

Ik ben Sonja Stengewis ik ben bijna 39 jaar. Ik ben getrouwd met Martijn en samen hebben we 2 kinderen Zoe 15 jaar en Mika 10 jaar. Al heel jong ben ik met het zwemsport in aanraking gekomen en jarenlang was wedstrijdzwemmen mijn grote hobby.
Toen ik 15 was kreeg ik een bijbaantje in het zwembar en na mijn middelbare school ging ik naar een sportopleiding om vervolgens door te stromen naar de opleiding zwemonderwijzer. Vervolgens ben ik 18 jaar zwemonderwijzeres geweest, toen ik er klaar mee was en op zoek ging naar iets nieuws.

Ik heb me zelf omgeschoold en heb nu al weer heel wat jaartjes mijn eigen bedrijf in de fotografie. Heel wat anders, maar wel heel leuk en vooral heel druk. Niet echt de meest ideale omstandigheden om lange triathlons te trainen.

Een tijd lang heb ik genoeg van water en sport, maar langzaam komt dat toch het moment dat je het toch gaat missen. In de jaren in het zwembad maakte ik toch flink wat kilometers zonder dat ik het doorhad. Tegenwoordig zit ik vele uren achter de computer, dus het werd tijd om weer wat te gaan doen. Hup hardloopschoenen aan en gaan, eerst kleine rondjes maar deze werden al snel langer.

Ze werden zo lang dat ik de halve marathon van Amsterdam heb gelopen in 2015. Wat is blij nadat ik gefinished was en dacht dat ik nooit verder zou kunnen. Maar na een paar halve marathons ging het zo goed dat ik in 2017 de hele marathon van Rotterdam heb gelopen. Het was zwaar, maar wat geeft dat een kick.

Tussendoor las ik wat informatie over een triathlon in Utrecht speciaal voor vrouwen. Dat leek me zo leuk, dat ik gelijk een fiets heb gekocht en me ingeschreven. De eerste sprint was een belevenis en het ging boven verwachting goed. Een vrouw die ik daar tegenkwam vertelde over haar broer die aan het trainen was voor de hele triathlon in Hawaii. Met open mond luisterde ik naar de afstanden die volbracht moeten worden, en dacht op dat moment dat kan ik nooit.

Nadat ik die arme Martijn ook met het triathlonvirus heb besmet hebben we al verschillende sprints en kwartjes gedaan en in september 2017 heb we de halve triathlon in Almere volbracht. Stiekem begint het idee over de hele triathlon te veranderen..

Waar ligt onze grens vragen we onszelf wel een af, wanneer is het genoeg?
Ik heb geen idee, maar in 2019 “O wat is het eng om dit te zeggen” willen we de hele gaan doen. Een HELE TRIATHLON, dat is 3,8km zwemmen, 180km fietsen en die 42km hardlopen!!

Dat betekend dus dat 2018 druk jaar wordt met veel lange afstanden, pijn, vermoeidheid en overwinningen .
Maar dat heb ik ervoor over om die adrenaline van het halen van de finish nog een keer mee te kunnen maken.
Ik hoop dat jullie ons bij gaan staan door onze verhalen te lezen. Ik kan de steun in ieder geval goed gebruiken.

Startbewijs voor Challenge Almere Amstedam 2018 is al binnen en we willen nog een halve inplannen volgend jaar. Ook zullen de marathon beter onder de knie moeten krijgen, dus ROTTERDAM, HERE I COME…