Op 2 juni was het tijd voor Tri HLMRMEER, een extra leuke omdat Zoë en Pepijn deze keer ook meedoen. Sonja en ik doen de OD, terwijl Zoë en Pepijn meedoen met de Sprint. Helaas is belooft het een enorm warme dag te worden, de eerste van dit jaar.
Zaterdag voor de wedstrijd
Dan verschijnt er zaterdag voor de wedstrijd opeens een bericht op facebook van de Tri-Hard series. De loopafstand voor de OD wordt, vanwege de warmte, ingekort van 10 kilometer naar 5 kilometer en we gaan de piramide op het floriade terrein niet op. Na het lezen, ben ik toch wel teleurgesteld, want het voelt toch of we morgen niet een complete afstand gaan neerzetten, maar misschien is het met de verwachte temperaturen van meer dan 30 graden ook wel een wijs besluit.
Op naar Hoofddorp
We worden zondag wakker en het voelt al behoorlijk warm, we laden onze fietsen op de auto en vertrekken richting Hoofddorp. Vorig jaar hebben we meegedaan aan de sprint, dus het is bekend terrein. Zwemmen in een rustig meer, lekker snel fietsparcours en lopen door een mooi park. We parkeren de auto op ongeveer een kilometer van de start en fietsen rustig naar het registratiepunt. Zoë en Pepijn starten later en zullen dus ook wat later komen, samen met Mika. Het inchecken gaat voorspoedig en we zetten onze fiets in het rek. Ik zoek nog wat verkoeling in de schaduw en we maken ons op voor de start.
De Start
We staan op het start te wachten tot we mogen beginnen, het zijn 2 rondes van 750 meter en ik ben benieuwd hoe het zwemmen vandaag zal gaan. Ik merk de laatste wedstrijden dat het steeds beter gaat en ik de paniekaanvallen vlak na de start langzaam kwijt begin te raken. Het startschot klinkt en we rennen het water in. Ik kom eigenlijk gelijk goed in mijn slag en ga met een goed tempo vooruit. Ik zie wat mensen die me voorbij komen, maar ik haal ook mensen in. Na een kwartier zit het eerste rondje erop en ga ik vol goede moed door met het tweede rondje. Ook dat rondje gaat lekker en na precies 30 minuten kom ik het water uit en kan ik richting de fiets. Tevreden over mijn zwemonderdeel, het gaat toch steeds wat beter, terwijl ik er niet echt voor train.
Race against the Planes
Het is een heerlijk fietsparcours, lange rechten wegen waar je goed tempo kan maken. Ondanks dat het een warme dag is staat er wel een flinke wind, dus het is wind tegen echt wel bikkelen. In het parcours is een wedstrijd in een wedstrijd opgenomen, namelijk een stuk van 1 kilometer langs de polderbaan waar het gaat om de snelste tijd en dan vandaag ook nog met wind mee. De eerste ronde ga ik voor zitten en geef alles wat ik heb. Ik zie de 60 kilometer per uur op mijn fietscomputer verschijnen en vlieg andere deelnemers voorbij. Vervolgens een stuk wind tegen terug naar het begin, zodat we kunnen beginnen aan de tweede ronde.
Ik haal in de tweede ronde bij mijn buurman in van het fietsrek en groet hem even, op de terugweg zie ik helaas toch weer een fietser op de grond liggen. Net als vorig jaar vol tegen de wegversmalling geklapt. Achteraf zat mijn buurman er vlak achter en die moest uitwijken en belande in de berm, met een sleutelbeenblessure als gevolg. Wat een ellende. Geschrokken ga ik weer verder en de ik rij de tweede ronde uit, waar de wind toch nog wat steviger is geworden. Ik heb weer ontelbaar veel mensen ingehaald en start als aan het looponderdeel als het nog behoorlijk rustig is op het parcours.
De hel op aarde
Als iemand een wedstrijd korter maakt en iedereen je waarschuwt voor de warmte dan kan je er vergif op innemen dat je er heel veel last van gaat krijgen tijdens het lopen. Waar ik op zaterdag nog aan het balen was dat ze de wedstrijd hadden ingekort, heb ik me op zondag vanaf de eerste meter zo enorm zielig gevoelt dat ik moest lopen, ik was werkelijk niet vooruit te schoppen. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik maar 5 kilometer moest, maar die moesten ook echt uit mijn tenen komen. Wat kunnen 5 kilometer toch enorm lang duren. Na 27 minuten kom ik eindelijk over de finish en ik ben compleet gesloopt. Uiteindelijk kom ik als 13e in mijn leeftijd en als 33ste overall over de finish.
Wachten op de rest
Ik ben net op tijd over de finish om de start van de sprint van Zoë en Pepijn mee te maken. Ik ben benieuwd hoe ze het er vanaf brengen vandaag, Sonja is nog bezig met het hardlopen en heeft het ook behoorlijk zwaar vandaag. Ik zorg dat ik in de wisselzone ben als eerst Zoë en later Pepijn uit het water komen om ze tips te geven tijdens de wissel. De wissels gaan voorspoedig en ze kunnen vrij snel beginnen aan het fietsen. Vooral bij Pepijn verwacht ik hier een hoop van, want die jongen kan echt heel snel fietsen.
Inmiddels komt Sonja over de finish, het lopen ging weer niet vandaag, hopelijk gaat dat snel beter.. Ze is niet tevreden over haar tijd, maar vandaag waren het ook wel bijzondere omstandigheden. Pepijn komt vervolgens weer met de fiets in de wisselzone en begint aan het lopen. Normaal loopt hij wel snel, maar het zit er vandaag niet in, ik moet langer op het wachten bij de finish dan ik had gehoopt, maar ik ben toch trots op hem als hij over de finish komt. Later komt ook Zoë over de finish en ze heeft het ook goed gedaan. Er is voor hun nog veel te verbeteren.
Podium
Het voordeel van triathlon is dat er niet zo heel veel deelnemers zijn in de jongere leeftijdscategorieën, dus na de finish blijkt dat zowel Pepijn als Zoë het podium hebben gehaald bij hun eerste wedstrijd. Ze staan tijdens de ceremonie te glimmen van trots en mogen gelijk hun eerste beker mee naar huis nemen.
Het was een mooie, zware en warme wedstrijd, maar zoals altijd goed georganiseerd en we komen hier zeker weer terug.
