Een week na ons avontuur in Heilbronn stonden we alweer een de start van de volgende triathlon, namelijk stadstriathlon Amsterdam Nieuw-West. We waren allebei redelijk hersteld, dus op het allerlaatste moment maar weer een startbewijs geregeld (gelukkig waren er wat annuleringen). Lekker dichtbij en geen last van heuvels deze keer.
Stadstriathlon
De start is om 10:45, dus we vertrekken rond half 10 vanuit Purmerend richting Amsterdam. Daar aangekomen vragen we aan een verkeersbegeleider waar we moeten parkeren, maar hij heeft helaas geen idee, want hij is niet bekend in de buurt. Dan maar even opzoeken, blijkt het nog geen 100 meter naar links te zijn… Echt waar, daar zakt je broek toch wel een beetje van af.
We laden de fietsen van de auto en pakken onze spullen. Al gelijk valt het grote verschil op met vorige week. Waar we daar voornamelijk snelle tijdritfietsen zagen, zijn we vandaag een uitzondering met onze Canyon Speedmax racemonsters. Het zijn hoofdzakelijk wat goedkopere racefietsen die voorbij komen.
We fietsen rustig naar de start en merken al gelijk dat hier heel veel mensen hun eerste triathlon gaan doen. Ze lopen allemaal wat onwennig in het rond en proberen overal een beetje informatie te krijgen wat ze moeten doen. Leuk om deze mensen te helpen met hun, mogelijk, komende verslaving. Op naar de wisselzone om de spullen klaar te leggen en dan klaar maken voor de start.
Zwembril kwijt
In de wisselzone zie ik Sonja vervolgens wat in paniek heen en weer lopen, ze blijkt haar zwembril kwijt te zijn. We zoeken even, maar helaas nergens te vinden. Gelukkig is er nog een lid van Triathlon Vereniging Purmerend en zij heeft een reservebril bij zich. Dat probleem is voor nu in ieder geval opgelost en zelf hebben we ook geleerd dat we in ieder geval een reservebril in een van onze tassen moeten stoppen. Je zit gewoon niet op dit soort onverwachte omstandigheden te wachten.
Klaar voor de start
We lopen naar de start, waar een korte briefing wordt gegeven. Vervolgens springen we het water in, dat is alweer een stuk beter wat temperatuur betreft dan de afgelopen twee keer. Rustig zwem ik naar een rustig deel van het startveld, zodat ik niet in het gedrang terecht kom.
Daar is het startschot, ik begin met zwemmen en zie om mij heen een enorm aantal mensen bezig met schoolslag, vandaag ga ik eens niet in de achterhoede eindigen met zwemmen. Ik probeer rustig in mijn slag te komen en het gaat verrassend goed vandaag, geen paniekaanval in de 200 meter. Ik zie steeds andere gezichten naast me en deze keer ga ik ze voorbij. Het valt wel op dat het water echt smerig is, het stinkt en bij de paar slokken die ik binnen krijg is het ook echt vies. Na 16 minuten en 850 meter kom ik het water uit. Een topzwemmer zal ik nooit worden, maar vandaag zat ik toch mooi in de middenmoot.
Gas op die lolly
Ik ren het water uit en trek mijn wetsuit uit, op naar mijn fiets om eens even lekker te knallen. Wissel gaat goed en snel vandaag, dus ik zit vrij snel op mijn fiets. Ik rij door het park en haal vlak voor het rechte stuk Sonja in. Zij is overigens niet de enige, want ik haal in een lange rits mensen in. Er staat best een windje, maar is wel goed te doen. Op 2 bochten na is het een heerlijk parcours, waar je flink snelheid kan maken. Het is vooral opletten op andere deelnemers, die opvallend slecht rechts houden. Ik ben continue aan het roepen dat ik eraan kom.
Het parcours bestaat uit 3 rondjes van iets meer dan 6,5 kilometer en elk rondje probeer ik de bochten weer iets sneller en weer iets beter te nemen. Uiteindelijk kom ik na 29:45 weer aan bij de wisselzone. Achteraf blijkt het de snelste fietstijd van alle 205 deelnemers van de sprintafstand te zijn, wat is fietsen toch een heerlijk onderdeel. Sonja was 3e in de vrouwen 40+ met fietsen, dus die heeft ook even lekker lopen stampen.
Op en neer door het park
Nu het onderdeel waar ik het meest tegenop zag vandaag. Ik merkte in de loop van afgelopen week, dat ik toch nog best wel vermoeid was na Heilbronn. Met zwemmen kom ik daar wel doorheen en fietsen is ook het probleem niet, maar het hardlopen kon nog wel eens een probleem worden.
Ik zet mijn fiets in het rek en trek mijn schoenen aan en kijk wel waar het schip strand. Ik merk dat ik zware benen heb, maar dat het eigenlijk best wel gaat. Dan gaat de weg opeens omhoog, we gaan de brug op en die lijkt echt eindeloos, terwijl het waarschijnlijk best wel meevalt. Gelukkig ben ik boven en we lopen vervolgens door het park, waar het ook best op en neer gaat.. Dit doet best even pijn aan de benen, maar verplicht mezelf om door te gaan en niet te zeuren.
De eerste ronde zit erop, nog 2,5 kilometer en dan ben je alweer bij de finish. Ik kom steeds dichterbij mijn degene die voor me ligt en uiteindelijk kan ik hem nog inhalen. Ik ben zelf ook nog wel een paar keer ingehaald, maar veel sneller zit er wat betreft lopen gewoon niet in. Ik ben allang al blij als ik ergens tussen de 4:30 en 04:50 per kilometer kan lopen. Het is een kwestie van schade beperken tijdens het lopen, sommige deelnemers lopen zo hard.
Finish
De laatste keer de brug op, kom ik Sonja nog een keer tegen die aan haar laatste ronde begint. Nog 1 keer een aanmoediging en daarna richting de finish. Ik kom na 01:14:37 over de finish en moet even op adem komen. Het lopen heeft me behoorlijk gesloopt, maar uiteindelijk ben ik tevreden met een 8e plek in de 40+ mannen categorie en een 18e plek algemeen.
Ik wacht op Sonja en na 01:31:57 komt ze over de finish, ze heeft het helaas weer verloren met hardlopen vandaag. Hopelijk kan ze daar nog stappen in maken de komende tijd. Ze eindigt als 7e in de vrouwen 40+ categorie.
We gaan tevreden weer naar huis, op naar de OD in Haarlemmermeer volgende week.
