Hoewel we nog niet zo heel lang met de triathlonsport bezig zijn, is de triathlon Noordoostpolder in Emmeloord een vaste wedstrijd in onze kalender. Inmiddels is het de vierde keer dat we hier aan de start verschijnen, dit jaar op een compleet nieuwe parcours.
Van regen naar hittegolf
Het is de eerste triathlon na de vakantie en sinds Hoorn (begin juli), dus ik ben er ook wel weer een beetje aan toe. Vorige week heb ik, in verband met een complete regenweek Ruthbeek toch maar overgeslagen, geen zin in onnodige risico’s. Maar in de loop van afgelopen week hadden we weer een andere uitdaging, namelijk de temperatuur. Die werd elke dag een stukje hoger en het zag er uit dat het op zondag meer dan 30 graden zou worden…. Waarom kan het toch nooit eens normaal een graad of 20 tot 23 zijn met een lekker zonnetje?
We vormen al een flink team
Inmiddels hebben Zoë en Pepijn het triathlonvirus ook langzaam te pakken, dus we gingen met 4 deelnemers richting Emmeloord. Pepijn ging, samen met Sonja en mij, zijn eerste kwart afstand doen en Zoë ging haar tijd proberen te verbeteren op de 1/8ste afstand. Het is toch wel leuk om dit samen met je dochter en haar vriend te doen. Ik moet alleen wel oppassen dat Pepijn me straks niet in gaat halen, want hij komt toch al redelijk dichtbij 🙂
Nieuwe locatie, nieuw parcours
Waar de triathlon de voorgaande jaren altijd in het centrum van Emmeloord plaatsvond, zijn ze dit jaar verplaatst naar een groot evenemententerrein aan de rand van de stad. Superruim opgezet en bovendien mogen we dit jaar fietsen over de N50, een 4 baansweg door de polder. Hoewel de vorige locatie al top was, is dit toch echt wel een hele vooruitgang. Bovendien hebben ze nu plek om voor meer deelnemers en organiseren ze voor het eerst ook een halve triathlon.
We komen aan bij de inschrijftent en we worden snel geholpen en kunnen ons klaarmaken voor de wedstrijd. We staan met 3 fietsen naast elkaar op het terrein, waar je mooi overzicht over het parcours hebt.
De wedstrijd
Zoë start als eerste om 11:45, de start is veranderd naar een rolling start, wat voor de mindere zwemmers toch wel lekker is. Ik zie Zoë zwemmen en het gaat goed. Als ze na 11 minuten het water uitkomt, staan wij klaar om te vertrekken. Ik wil nog even de arm van mijn wetsuite goed doen, maar op dat moment trek ik een flink gat in mijn arm, lekker begin. Gelukkig is het de verbinding, dus waarschijnlijk makkelijk te plakken. Weinig tijd om er bij stil te staan, want nog geen halve minuut later lig in het water. Het zwemmen gaat boven verwachting, zo goed heb ik nog nooit gezwommen. Vanaf de eerste meter kom ik goed in mijn slag en ik verzwak eigenlijk geen moment. Er lijkt vooruitgang in te zitten. Na iets meer dan 19 minuten kom ik het water weer uit en heb ik er 1000 meter opzitten.
Fietsen over de N50
Ik kom vlak na Sonja het water uit en we gaan samen richting de fiets. Ik trek snel mijn schoenen aan en zet mijn helm op, mijn favoriete onderdeel kan beginnen. In het begin krijg ik mijn voorste tandwielen niet op het grootste blad, maar gelukkig lukt heb na ongeveer een kilometer toch nog. We fietsen over een vierbaansweg en ik haal gestaag mensen in. Na een kilometer of 9 keren we om en gaan we weer terug richting Emmeloord. Superstrak asfalt en weinig wind zorgen voor een mooie stabiele rit. Na 01:02 kom ik weer terug bij de wisselzone. Heerlijk fietsritje gemaakt.
Swim, Bike, Die
De afgelopen weken heb ik het aantal hardloopkilometers aardig opgevoerd bij mijn trainingen, want ik verlies hier te vaak nog te veel tijd op. Ik merkte de afgelopen tijd dat het hardlopen steeds beter en sneller ging, maar daar was in Emmeloord weinig van te merken. De eerste 5 kilometer gingen nog wel aardig, maar daarna begon de warmte me toch echt op te breken. Als je daar eenmaal aan toegeeft is het hek van de dam en ben je verloren. De laatste 5 kilometer waren ook echt een drama. Gelukkig stonden er genoeg waterposten en ik zal de vrouw met haar tuinslang nooit vergeten. In de laatste ronde werd ik nog aangemoedigd door Zoë en Sonja, die het hardlopen vanwege een blessure moest overslaan, wat nog een beetje kracht gaf.
Na 02:18:27 kom ik over als 40ste over de finish, 5 minuten trager dan vorig jaar, maar vanwege de omstandigheden ben ik tevreden. Pepijn komt na 02:27:19 als 68ste over de finish. Zeker niet slecht voor de eerste kwart afstand. Zoë doet het met een tijd van 01:27:44 ook heel goed.
Nadat we zijn uitgepuft en weer een beetje op krachten zijn gekomen is het weer tijd om weer richting huis te gaan, met een zak uien en een paar rode slippers.. Volgend jaar zijn we er weer bij, dit blijft echt een topper in de Nederlandse triathlons. We zien dat de brug nog open staat, hopelijk hebben niet teveel deelnemers hier last van gehad, maar volgens mij waren de meeste al binnen.
Op naar Almere
Nog 3 weken tot Challenge Almere, ik hoop dat Sonja dan inmiddels weer kan hardlopen en haar blessure weg is. Zelf ga ik proberen om het hardlopen nog wat te verbeteren, om toch richting die sub 5 te komen. Het zit er in principe wel in.
Tot die tijd nog Tri Ouderkerk, Triathlon Zaandam en de tijdrit in Volendam. Genoeg te doen dus.
