Nog een week en dan staat Challenge Almere op het programma, daarom doe ik een week van te voren nog mee aan Triathlon Zaanstad. Een laatste voorbereiding, maar ook lekker in de buurt. Sonja slaat vandaag even over om haar voet nog wat rust te geven, maar Pepijn zit in dezelfde startgroep als ik.
Naar de Watertoren
2 jaar geleden was de triathlon Zaanstad langs de Zuiderweg, op nog geen 7 kilometer van ons huis, maar dit jaar zijn ze weer terug bij de oude locatie bij de Watertoren van Assendelft. We starten om 10:15, maar omdat ik parkeerproblemen verwacht besluiten we op de fiets richting Assendelft te gaan. Om 8 uur fiets ik met Sonja, bepakt en wel, richting Neck om Pepijn en Zoë op te halen, daarna fietsen we met z’n vieren richting Assendelft. Het is heerlijk weer vandaag, zonnetje en nog wel wat fris.
Aangekomen bij de watertoren is de weg richting Beverwijk afgezet en kunnen we ons melden op het terrein om ons startnummer op te halen. Alles gaat voorspoedig en we zijn ruim op tijd, dus hoeven ook niet in de rij te staat bij de registratie.
Schoenenstress
Na de standaard handelingen gaan we naar de Bike Check-in, maar daar wacht een verrassing. Het gras is hoog en de grond is behoorlijk drassig. In het korte stukje dat ik gelopen heb zit er allemaal prut onder mijn schoenplaatjes. Ik zit een behoorlijk eind van het startpunt om te fietsen af en we moeten over het drassige land lopen met de fiets aan de hand. Ik zie het alweer gebeuren dat er zoveel prut onder mijn schoenen zit, dat ik mijn schoenen niet kan in mijn pedalen kan klikken.
Ik twijfel of ik mijn schoenen alvast op mijn pedalen moet klikken en mijn voeten er pas in te doen als ik aan het fietsen ben. Ik geloof, voor 99% van alle triathleten, totaal niet in deze methode omdat ik er van overtuigd ben dat dit langer duurt dan gewoon je schoenen aantrekken bij de fiets. Ik heb al zo enorm veel gevaarlijk geknoei meegemaakt van mensen die slingert over de weg hun schoenen proberen aan te trekken, maar nu twijfel ik toch.
Ik klik mijn schoenen toch maar in mijn pedalen en loop vervolgens met Pepijn naar Zoë en Sonja op het middenterrein. Na een kwartiertje is het tijd om ons klaar te maken voor de start en ik ga weer terug om mijn wetsuite aan te trekken. Ik twijfel nog steeds en besluit toch maar om mijn schoenen weer van mijn fiets te halen. Wat een ellende.
Dat water was niet zo diep
Het is bijna tijd en we lopen richting de start, waar nog een korte briefing wordt gegeven van het parcours. In het fietsparcours zitten 3 180 graden bochten, dus het wordt wel opletten. Daarna is het tijd om het water in te gaan, ik sprint het water in en kom erachter dat het water toch niet zo diep is als ik had verwacht. Ik voel een steek bij mijn rechterenkel, maar gelukkig is het niet heel erg.
Wat is het water trouwens koud, waar we vorige week in Ouderkerk nog zonder wetsuite moesten zwemmen is het water tot 17 graden afgekoeld in een week tijd. Na het startschot merk ik dat ik het toch altijd wat lastiger heb met koud water, ik kom niet goed in mijn slag en mijn adem stokt. Ik moet voor de brug 2 keer terug naar schoolslag om even op adem te komen. Daarna begint het te wennen en kan ik de rest van de afstand vrij constant zwemmen in het gebruikelijke tempo.
Fietsen
Op naar de fiets. Ik trek mijn spullen aan en pak mijn fiets uit het rek. Ik probeer wat voorzichtiger te lopen met de voorkant omhoog. Als ik op mijn fiets stap gaan mijn schoenen gelukkig zonder problemen in de pedalen. We fietsen eerst naar Assendelft om daar vervolgens te keren. Op de terugweg kom ik Pepijn tegen, hij ligt ongeveer 3 minuten achter me. Daarna gaan we over de N246 richting pontje Buitenhuizen, om vervolgens af te slaan richting Westzaan. Vervolgens gaan we terug door Nauerna richting het startpunt.
Het is een mooi en snel parcours, uitgezonderd de 3 keerpunten. Ik zit lekker in mijn tempo en haal, zoals altijd, aardig wat mensen in. Elke keer kan ik me weer focussen op iemand voor me. Het is vandaag maar 20 kilometer, dus uiteindelijk kom ik na 29 minuten (7e fietstijd) weer terug bij de watertoren. De rekken zijn nog aardig leeg, dus ik lig op een mooie posititie.
Tempo lopen
Vandaag een kijken of we een beetje op tempo kunnen lopen. Ik wordt toch al vrij snel door 2 a 3 deelnemers ingehaald, maar ik zie op mijn horloge een pace van 4:35 en dat is voor mijn doen gewoon goed. Ik probeer het vol te houden, het is immers maar 5 kilometer en ik wil koste wat het kost ook voorkomen dat Pepijn mij inhaalt. Hij loopt, zeker op korte afstand, een stuk sneller dan ik.
Het is druk op het loopparcours, veel fietsers en wandelaars. Het helpt niet echt mee, ik ga halverwege ook nog even door mijn voet als ik naast de weg stap. We gaan het viaduct over, daar wordt het wat rustiger. Tot het keerpunt tel ik 13 man voor me, nog even doorzetten. Ik kan zelfs nog versnellen en zie 04:20 op mijn horloge verschijnen.
Het laatste stuk over een aangelegde brug over het water en daarna over de finish. Na 01:11:28 kom ik over de finish. Ik ben tevreden, een mooie tijd voor vandaag. Na 3 minuten komt Pepijn over de finish (01:14:17), ik besef me dat het een kwestie van tijd is dat ik achter hem ga finishen, maar voorlopig kan ik hem nog achter me houden :).
Oh ja, dat ondiepe water
Na de finish voel ik toch een raar gevoel aan mijn rechtervoet, heb ik een blaar opgelopen tijdens het lopen? Dan bedenk ik me weer dat ondiepe water waar ik sprong. Ik heb een aantal krassen en een snee op mijn enkel. Niet echt een perfect moment zo een week voor Almere. Hopen dat het snel weer hersteld.
